Kościół parafialny został zbudowany prawdopodobnie w połowie XIII wieku. W 1643 roku został spalony przez Szwedów. Około 1653 roku ponownie zasklepiony. W tym samym czasie nadbudowano wieżę. Po 1777 roku kościół gruntownie przebudowano w stylu barokowym. Trójprzęsłowe prezbiterium jest zamknięte prostą ścianą z zaokrąglonymi narożnikami. W przybudówce znajdują się dwie kruchty, z których jedna prowadzi do klasztoru. Od północnej strony prostokątna zakrystia łącząca się z kwadratową wieżą wypełniającą narożnik między prezbiterium i nawą. Szersza nawa jest zbliżona do kwadratu z wydatnie zaokrąglonymi narożami. Od strony zachodniej w dawny prostokątny korpus nawy została wbudowana węższa część o charakterze przedsionka z kruchtami po bokach. Ponad nią na piętrze znajduje się chór zakonny.
Wystrój wnętrza kościoła jest jednolity, barokowo-klasycystyczny z okresu przebudowy po 1777 roku. Ołtarz główny z wolnostojącą sarkofagową mensą, na której znajduje się częściowo przekształcone tabernakulum z rzeźbami adorujących aniołków po bokach, grupą Ukrzyżowania na drzwiczkach i barankiem eucharystycznym w zwieńczeniu. Retabulum przyścienne ujęte parami kolumn oraz rzeźbami św. Piotra, Mikołaja, Pawła i Augustyna oraz aniołkami adorującymi Oko Opatrzności w zwieńczeniu. Środkową część ołtarza wypełnia obraz przedstawiający św. Norberta. Dwa ołtarze boczne są analogiczne, lewy z rzeźbami dwóch świętych norbertańskich i obrazem Wniebowzięcia N. P. Marii, prawy z rzeźbami dwóch zakonnic i obrazem św. Augustyna. Ambona wisząca z rzeźbami cnót i płaskorzeźbą Chrystusa Siewcy na parapecie oraz rzeźbą personifikacji Wiary na baldachimie adorowanej przez aniołki. W bocznej kaplicy znajduje się marmurowa chrzcielnica z XVIII wieku. Prospekt organowy pochodzi z 1784 roku z widocznymi literami HKAC odnoszącymi się do proboszcza Hermana Krusche, trójdzielny, z małymi organami pośrodku oraz dwoma dużymi po bokach, o bogatej dekoracji rokokowo-klasycystycznej z wazonami i kratownicami.
Czarnowąska wspólnota Bożego Ciała wiele zawdzięcza św. Norbertowi, założycielowi białych Panien i białych Ojców Norbertanów w Premontre we Francji, wielkich czcicieli Najświętszego Sakramentu, bowiem to oni utwierdzili nadodrzański lud w wierze i miłości do Eucharystii.
